Confessies van een hoerenloper - Deel II

(Exclusief voor hoerenlopers)

Deel II – Met de Franse slag

Irma la douce, hoer in Parijs

De ouderen onder ons zullen zich deze leuke film uit 1963 zeker herinneren. Het is het verhaal van een politieagent (Jack Lemon) die in de rosse buurt verliefd wordt op Irma (Shirley Maclane). De film was een succes en zo goed als een ode aan de hoeren van Parijs. Midden jaren zestig van de 20^ste eeuw waren zeden en gewoonten in Parijs helemaal anders dan nu. Je zou kunnen spreken van een glorietijd voor hoeren en hoerenlopers.

Zie ook: Hoeren in Parijs, onze uitgebreide stadsgids.

An American in Paris

Henry Miller, een Amerikaanse auteur, leefde er in Clichy en schreef ook over zijn ervaringen met de hoeren. Hilarisch is zijn fragment in zijn boek ‘Quiet days in Clichy’ over een Amerikaan die voor het eerst een bidet ziet in een bordeel en er zijn gevoeg in doet. Wat logischerwijze luid protest van de hoerenmadam tot gevolg heeft.

Leuke zin uit hetzelfde boek willen we je niet onthouden: ‘I’ll bite into your clitoris and spit out two franc pieces.’ Als iemand met een master in seks weet je hoe belangrijk de clitoris is. In ‘confessies van een hoerenloper – deel I’ vind je zelfs een ‘ode aan de clitoris’.

Hoerenlopen in Les halles

Vandaag is Forum des Halles een belangrijk winkelcomplex dat toeristen aantrekt. In een ververleden waren ‘Les Halles’ een grote markt. De handelsbedrijvigheid was er bijzonder hoog. Wat zich laat raden: toen was er een hele hoerenbuurt vlakbij, want de harde werkers moesten zich ook kunnen ontspannen.

Qua sfeer misschien wat te vergelijjken met het Schipperskwartier van Antwerpen. In Parijs bestonden er toen ook ‘maisons closes’, waar hoeren logeerden en niet naar buiten mochten. Helemaal anders dan het leven van de tippelaarsters aan de Boulevard de Clichy.

Van het altaar naar de hoeren in de bosjes

In onze zoektocht naar anekdotes over hoeren in Parijs stoten we op enkele vrienden, mannen op respectabele leeftijd, die hun verhaal graag kwijt willen. In de tweede helft van de 20^ste eeuw reden ze met de auto samen naar Parijs om er de begrafenis van een vriend in een oude kerk bij te wonen. Van de gelegenheid maakten ze gebruik om de liederlijke kanten van de Lichtstad op te zoeken.

Zo liepen ze door de straten waar hoeren ostentatief wenkten. Ze stapten een peepshow binnen, waar een jong paar helemaal naakt op een draaiend podium zoveel mogelijk standjes uitprobeerde. Dan ging het richting Bois de Boulogne, bekend om de tippelaarsters die klanten bevredigen tussen de bosjes.

Een Fransman wees hen erop dat de hoeren er travestieten waren, ‘travestos’ zeggen de Parijzenaars. Het lag er vol met spuiten en naalden van heroïneverslaafden. De vrienden besloten wijselijk om zonder hoerenbezoek naar huis (de hoeren in Vlaanderen) weer te keren.

Heimwee naar de lekkerste kleur

Het is ooit anders geweest in Frankrijk, in Parijs. We spraken nog met een oudere man die zich een paar dagen en nachten in de Lichtstad herinnert. Hij was jong, backpacker en op doorreis naar het Zuiden. Zijn bagage had hij achtergelaten in de consigne van het Noordstation. Zo kon hij op ontdekking in de straten van Montmartre en aan de Boulevard de Clichy.

Verlekkerd keek hij naar de tippelende straathoeren met hun typisch geluid van hoge naaldhakken. Eén hoer in een portiek verdiende zijn extra aandacht. Ze droeg een netblouse zonder bh. Haar borsten piekten als uit de kluiten gewassen pompoenen in het spannend bloesje. Wat verder werd hij aangeklampt door een jonge hoer met ros haar. Hij volgde haar naar zo’n typisch ‘hotel de passe’, drie hoog langs een krakende trap.

Ze raakten het snel eens over de prijs en hij mocht haar beffen. Haar kutje onder de rosse bos schaamhaar smaakte heerlijk. Hij draagt de herinnering al een leven lang mee en ging overal op zoek naar rosharige hoeren om hetzelfde te smaken. Tevergeefs, besluit de man een beetje ongelukkig. Maar het verklaart waarom hoerenlopers een leven lang op zoek blijven gaan.

Als lesbische hoeren aan de slag gaan

Een andere man vertelt ons zijn ervaring met enkele hoeren in de buurt van de Place de Clichy. Hij had er wat seksshops bezocht, wat rondgevraagd, werd finaal bijna in een portiek getrokken.

De aantrekkelijke prostituee met volle borsten vroeg hem of hij geïnteresseerd was in een trio. Dat liet hij zich geen tweede keer voorstellen. Hij belandde met twee hoeren in een appartement en ze gingen snel uit de kleren. Hij kreeg nauwelijks de kans om hen beter te bekijken.

De ene trok een gordel met dildo aan en neukte er de andere mee. Hij mocht toekijken en zich masturberen. Ook in de hoerenbuurt van Antwerpen leerde hij een hoer kennen die met een andere vrouw samenleefde, maar in haar kamertje merkte je niet dat zij lesbisch was.

Hoeren in Parijs: Wetgeving en het grote verschil met hoeren in Amsterdam

Als je vandaag naar ‘La Douce France’ reist, moet je je bewust zijn van de nieuwe zeden van de Fransen. Sedert 2016 is er een nieuwe wet waardoor klanten van prostituees beboet worden met een bedrag van maar liefst 1500 euro!

Daardoor zijn de meeste hoeren in het hele land werkloos geworden, of werken ze helemaal in de illegaliteit, of online.

Er is dus een hemelsbreed verschil met Nederland, bijvoorbeeld, waar sekswerker een legaal, zelfs eerbaar beroep geworden is. Naar Amsterdam kan je dus gerust op seksreis om er uitgebreid van alle geneugten op gebied van seks te genieten.

Parijs ga je dan maar bezoeken om er onder de Eiffeltoren een selfie te maken met de vrouw van je leven (die veel van onze lezers hier ontmoetten).

Confessies van een hoerenloper – Deel II